VÂNTURĂ-ŢÁRĂ s. v. aventurier.
VÂNTURĂ-LÚME s. v. aventurier.
VÂNTURÁRE s. (AGRON.) vânturat, (rar) vânturătură. (~ grâului.)
VÂNTURÁR s. v. evantai.
VÂNTURÁ vb. v. bate, sufla, trece.
VÂNTURÁ vb. 1. (AGRON.) a triora. (~ seminţele cu triorul.) 2. v. împrăştia. 3. v. perinda. 4. v. cu-treiera. 5. v. flutura.