Renunţare ≠ acceptare
A renunţa ≠ a accepta
RENUNŢÁRE s. v. cedare.
RENUNŢÁ vb. 1. (JUR.) a desista. (A ~ la o pretenţie.) 2. v. abandona. 3. v. ceda. 4. v. dispensa. 5. a se priva, a-şi refuza. (Nu ~ la nimic.) 6. a se lăsa, (pop.) a se lepăda. (A ~ la fumat.)