TRĂGĂTÓR s., adj. v. trăgaci.
TRĂGĂTÓR s., adj. 1. s. v. ţintaş. 2. s. (FIN.) v. emitent. (~ al unei poliţe.) *3. adj. trăgaci. (Vite ~, adică de povară.)
TRĂGĂTOÁRE s. v. cobilă.
TRĂGĂTOÁRE s. 1. şleau, ştreang, (reg.) ştric. (~ la ham.) 2. (reg.) căţel, slugă. (~ pentru cizme.)