TENCUÍT s. (CONSTR.) tencuire. (~ul unui perete.)
TENCUÍT adj. (CONSTR.) (Transilv.) văcălit. (Pere-te ~.)
TENCUÍ vb. v. lipi, murui, spoi, vărui.
TENCUÍ vb. (CONSTR.) (reg.) a malterezi, (Ban.) a drişcui, (Transilv. şi Ban.) a măltări, (Maram.) a măltărui, (Transilv.) a văcăli. (A ~ un perete.)